انواع آلاینده‌های محیط کار

آلاینده‌های محیط کار شامل فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی و سایکولوژیکی می‌شوند که در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم:

آلاینده‌های فیزیکی:

• صدا: صدا و ارتعاشات می‌توانند بطور ناخواسته به کارگران آسیب برسانند و منجر به بروز بیماری‌های شنوایی و اختلالات عصبی شوند.
• نور و روشنایی: نور بیش از حد یا کمیت غیر مناسب آن می‌تواند بر روی دید کارگران تأثیر بگذارد و باعث خستگی چشمی و افزایش خطرات ناشی از حوادث شود.
• گرما و سرما: دماهای بیش از حد یا کمتر از حد می‌تواند به تغییرات فیزیولوژیکی در بدن انسان منجر شود و سلامت کارگران را تحت تأثیر قرار دهد.
• پرتوها و امواج الکترومغناطیسی: این پرتوها ممکن است از منابع مختلف مانند امواج رادیویی، مایکروویو و امواج مغناطیسی ساطع شوند و در صورت بی‌توجهی به آن‌ها، آسیب‌های جدی را برای سلامت کارگران به همراه داشته باشند.

آلاینده‌های شیمیایی:

• گازها و بخارات: موادی مانند گازهای توکسیک، بخارات مذاب، گازهای گرمایی و غلیظ می‌توانند در محیط کار تولید شده و به صورت ناخواسته تنفس شوند و برای سلامتی کارگران خطراتی ایجاد کنند.
• گرد و غبار: ذرات جامد معلق در هوا می‌توانند در نتیجه فرآیندهای مختلف صنعتی تولید شوند و در صورت تنفس آن‌ها، به سلامت کارگران آسیب برسانند.

آلاینده‌های بیولوژیکی:

• ویروس‌ها و باکتری‌ها: میکروارگانیسم‌های مختلف می‌توانند در محیط کار وجود داشته باشند و در صورت عدم رعایت اصول بهداشتی، منجر به انتقال بیماری‌های عفونی شوند.

آلاینده‌های سایکولوژیکی (روانی):

• عوامل سازمانی: شامل وضعیت استخدامی، ساختار سازمانی، میزان فشار کاری، پرداخت حقوق و …
• عوامل شغلی: شامل عدم تعادل بین تلاش و پاداش، شیوه مدیریت، روابط بین فردی و …

هر کدام از این آلاینده‌ها می‌توانند بر سلامت و ایمنی کارگران تأثیرات مخربی داشته باشند، بنابراین سنجش آلاینده‌های محیط کار ضروری است تا این خطرات شناسایی شوند و اقدامات مناسبی برای کاهش و کنترل آن‌ها انجام شود